κλωπηδίς

κλωπηδίς (Α)

επίρρ. με κλοπιμαίο τρόπο, κλοπιμαία.

[ΕΤΥΜΟΛ. < κλώψ, -ωπός + κατάλ. -η-δίς (το -η- από αναλογία προς τα αιφνη-δίς, λαθρη-δίς). Η επιρρμ. κατάλ. -δίς είναι δηλωτική τού τρόπου].